Young Man with a Horn (Michael Curtiz, 1950) ****1/2

Er zijn van die films die je sprakeloos achterlaten en deze film met Kirk Douglas, Lauren Bacall en Doris Day en geregisseerd Michael Curtiz is er zo een. De film begint ijzersterk met die onbeschrijflijke sfeer die films uit deze tijd zo mooi kunnen oproepen, film noirs hebben dat ook vaak. Nu is dit geen film noir en het enige wat het met dat genre gemeen heeft is de voice-over aan het begin, maar het heeft allebei dat nostalgische, urbane sfeertje uit een lang vervolgen tijd waarin je bijna de lucht kunt voelen en de nacht kunt proeven. De eerste helft van de film waarin de opmars van jazztrompettist Douglas is beeld gebracht wordt is nagenoeg perfect, met prachtig uitgewerkte personages, die eerder genoemde sfeer, de visuele souplesse van Curtiz en een sublieme, veel aanwezige jazzsoundtrack. De tweede, melodramatische helft is iets minder dan de pure magie van die eerste helft, maar niet veel – het blijft van bijzonder hoog niveau met een memorabele ijskoude rol van Bacall. ‘Young Man with a Horn’ heeft misschien niet de status van een ‘Casablanca’ of ‘Mildred Pierce’, maar het doet bijzonder weinig onder voor die klassiekers. Dit is het soort film die alles in zich heeft wat deze Hollywood periode zo geweldig maakte, het is een film die deze wereld weer een klein stukje mooier maakt.