Shock Corridor (Samuel Fuller, 1963) ****1/2

Je hebt van die films die zo krachtig zijn dat je, als je ze eenmaal gezien hebt, ze nooit meer vergeet en Sam Fuller’s ‘Shock Corridor’ is zeker zo’n film. Het verhaal van een journalist die undercover gaat in een gekkenhuis om er achter te komen wie daar een moord gepleegd heeft om op die wijze de Pulitzer prijs te winnen, is Fuller ten voeten uit en geeft hem de mogelijkheid om enkele van zijn meest gewaagde en memorabele personages te creëren – met de racistische neger als de ultieme Fuller paradox. Voor de visuele kant zag Fuller zich geholpen door niemand minder dan Stanley Cortez, die eerder verantwoordelijk was geweest voor de cinematografie van onder meer Welles’s ‘Magnificent Ambersons’ en Laughton’s ‘Night of the Hunter’. Cortez bewijst zijn expertise met schaduwen andermaal en voorziet ‘Shock Corridor’ van een prachtig schaduwspel waardoor de film letterlijk een strijd wordt tussen licht en donker, tussen gezond verstand en waanzin. Verder gebruikt Fuller zijn gebruikelijke stijl van een combinatie van lange take scènes en scènes met heftige montage, waarbij die laatste vooral gebruikt worden in de meest heftige en emotionele momenten – uiteraard is ook ‘Shock Corridor’ een ultiem voorbeeld van Fuller’s gepatenteerde emotion pictures. De meeste critici hebben de film geïnterpreteerd als een metafoor voor Amerika, waarin het gekkenhuis symbool staat voor Amerika en de Amerikaanse samenleving verantwoordelijk is voor de mensen in het gekkenhuis, een interpretatie die redelijk veel hout snijdt. Helaas was de film niet bepaald een succes, vooral omdat hij destijds geen publiek kon vinden en hij door veel mensen smakeloos werd gevonden, waarbij de smakeloosheid uiteraard de bedoeling is geweest voor de immer provocerende Fuller. Maar het is ook vandaag de dag nog een ronduit bizarre film, een film waarin klassiek melodrama een merkwaardig huwelijk aangaat met vroege exploitation en die ook puur stilistisch een amalgaam is van traditionele Hollywood technieken en vooruitstrevend experiment. Martin Scorsese zei ooit: ‘bluntly put: if you don’t get the cinema of Sam Fuller, you just don’t get cinema at all.’ ‘Shock Corridor’ is een bewijs voor die stelling, het is een van Fuller’s allerbeste films.