Criss Cross ****

Regie: Robert Siodmak (1949)

Eindelijk deze toch behoorlijk bekende film noir van Robert Siodmak gezien en het is er inderdaad een van de bovenste plank. Beproefde film noir elementen als de voice-over en het gebruik van flashbacks zorgen direct voor het vertrouwde film noir sfeertje, terwijl de muziek van de immer betrouwbare Miklos Rosza de rest doet. Er was ooit een tijd dat ik niets moest hebben van Burt Lancaster, maar inmiddels ben ik volledig omgedraaid en vind ik zijn aanwezigheid een groot voordeel in plaats van een nadeel, zo ook in deze film. Visueel gezien houden regisseur Siodmak, van wie ik tot op heden enkel het eveneens geweldige ‘The Killers’ had gezien en cameraman Franz Planer het behoorlijk rustig en helder, hoewel er gelukkig ook voldoende visuele fratsen in zitten om het toch typisch noir te maken. Ik vond de eerste helft zeker vermakelijk maar een beetje gewoontjes, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt in het laatste half uur waarin dat prettig ontwrichte film noir universum in volle glorie aanwezig is en de film op een bijzonder grimmige noot eindigt. Een toppertje!