Les Fruits de la passion **1/2

Regie: Shuji Terayama (1981)

Deze film van de hand van de Japanse cultfiguur Shuji Terayama is een vervolg op het erotische meesterwerk ‘The Story of O’ (een film die ik nog steeds zien moet overigens) en was na Emperor Tomato Ketchup de tweede film die ik zag van Terayama maar deze is helaas een stuk minder dan ‘Emperor’. De film sleurt zich als een slak richting einde en het verhaal bestaat uit niet meer dan een aaneenschakeling van verknipte seksuele uitspattingen die je na verloop van tijd wel gezien hebt en een soort van politieke achtergrond erin gefrommeld om het geheel wat aan te kleden en quasi-diepgang te geven. Een pluspunt zeker is de afstotelijk-intrigerende Klaus Kinski die zich geen reet lijkt aan te trekken van zijn reputatie (of had hij die überhaupt nooit?) en zich ook een weg door de film heen neukt, waarbij de film overigens niet al te veel aan de verbeelding overlaat. Gelukkig houdt Terayama het visueel gezien behoorlijk interessant met een vaak bizarre mise-en-scène, een merkwaardig gebruik van een soort meerkleurenfilter en wat verdere experimentele touches. Het resultaat valt helaas een beetje tussen wal en schip: het is een experimentele sexploitationfilm met echter nergens het echt goede van beide werelden en je blijft dan ook wat onbevredigd achter. Enkel interessant voor Klaus Kinski fanatici en erotica completisten vermoedelijk.