The Clock ****

Regie: Vincente Minnelli (1945)

Vincente Minnelli is voor mij de personificatie van het klassieke Hollywood Studio ideaal, alles wat ik daar zo aan waardeer is terug te vinden in zijn films: universele thema’s, altijd een zekere herkenbaarheid (zowel in thema als visueel gezien), een prettig logische verhaalopbouw, een heldere, effectieve en hoogst vakkundige beeldtaal en altijd een zekere mate van invoelbaarheid met de personages/acteurs. En Minnelli weet dan ook meestal het geheel nog eens persoonlijke touch te geven, waardoor hij een van mijn favoriete regisseurs is. ‘The Clock’ is de zoveelste heerlijke film die ik zie van Minnelli. Nee, het is niet een film waar zijn reputatie op gevestigd is, het is ook niets meer dan een simpel en voorspelbaar liefdesverhaal maar zeker wel een heerlijk liefdesverhaal wat dat aangaat. Het is een evergreen, een valentijnskaart, een film als een warme deken. De romance tussen Robert Walker en Judy Garland is niets wereldvernieuwends, het is zelfs misschien wel een tikkeltje corny of schmaltzy, maar het is ook hartverwarmend, prettig en herkenbaar en boven alles tijdloos. Misschien ben ik gewoon een sentimentele lul of heb ik soms een iets té grote zwak voor Klassiek Hollywood, Minnelli of zelfs Garland, het zou goed kunnen. Maar ik heb erg genoten van deze Amerikaanse tegenhanger van ‘Brief Encounter’.