Lured ***1/2

Regie: Douglas Sirk (1947)

Voordat Douglas Sirk het vrouwenmelodrama zou revolutioneren in de jaren ’50, maakte hij een hele reeks films in verschillende genres waaronder deze prettige thriller met film noir elementen. De cast met Charles Coburn, Lucille Ball, George Sanders en een kleine rol voor Boris Karloff is heerlijk om naar te kijken en ook het scenario is best leuk geschreven. Het spreekt welhaast voor zich dat ‘Lured’ nog niet de gelaagdheid, visuele genialiteit en subversiviteit heeft als een ‘Written on the Wind’, ook al zijn veel elementen hier al in kiemvorm aanwezig. De hele film ridiculiseert namelijk regelmatig de hele Hollywoodobsessie met schoonheid en beroemdheid. Zo is het moment waarin een sublieme Boris Karloff als een demente couturier een soort van modeshow opvoert ten overstaan van een foeilelijke hond en wat paspoppen tegelijkertijd zielig als hilarisch, een prachtig voorbeeld van Sirkiaanse subversie. Visueel gezien is het allemaal redelijk tam, hoewel wel erg sfeervol (en al een gebruik van spiegels!) en met, zoals eerder gezegd, enkele duidelijke invloeden uit de film noir in belichting en camerastandpunten. Daarnaast is de film bijzonder stijlvol of, zoals je wilt, nadrukkelijk artificieel, waarbij de toon hier en daar al langzaam aanschurkt tegen hysterisch melodrama of het geheel een zweem van parodie uitademt. Maar uiteraard werkt de film ook gewoon als thriller, want Sirk plaatst zijn subversie ook hier op de achtergrond waar het enkel voor de wat meer waarneembare kijker zichtbaar is.

In de handen van de meeste regisseurs zou dit een typische drie sterrenfilm geweest zijn, Sirk geeft hem net een halfje meer.