Les Parapluies de Cherbourg ***1/2

Regie: Jacques Demy (1964)

Toen ik deze film enkele jaren geleden voor het eerst zag vond ik het een aardige film, maar zeker niet de klassieker waarvoor het vaak versleten wordt, een gevoel wat een tweede kijkbeurt enkel versterkte. Dat alle tekst gezongen wordt en het geheel nichteriger is dan een Tom of Finland cartoon heb ik geen problemen mee, maar het gevoel dat het constante zingen meer een gimmick is dan iets anders vind ik wat lastiger weg te wuiven. Want wat blijft er van de film over als je alle dialoog gewoon laat spreken? Net als in ‘Lola’, welke ik onlangs zag, toont Demy zich een interessant stilist, maar laat de inhoud nogal te wensen over. In ‘Parapluies’ doet Demy hier en daar aardige dingen met kleur en decorgebruik, hoewel het nergens echt spectaculair wordt. Toch is het gesuikerde laagje stijl het enige wat Demy in deze film biedt. Hij lijkt zo druk bezig geweest te zijn met het uitzoeken van een mooi papiertje en het leggen van een fijne strik, dat hij in al zijn drukte vergeten is om ook daadwerkelijk iets in het cadeautje te stoppen. Gevolg is dat de kijker zich geconfronteerd ziet met een verpakking zonder inhoud. Of een bonbon zonder vulling. En dat is toch jammer.