Sweeney Todd **

Regie: Tim Burton (2007)

Die Tim Burton is me toch een ontzettend wisselvallig regisseur: ontzettend vermakelijke films als ‘Ed Wood’ en ‘Charlie and the Chocolate Factory’ wisselt hij af met oersaaie verschijnselen als ‘Big Fish’ en ‘Sleepy Hollow’ en dan nu ‘Sweeney Todd’. Burton is altijd al meer een stilist dan een verhaalverteller geweest, maar zijn gebrek aan inhoud wordt in dit soort films iets teveel blootgelegd, temeer omdat dit niet eens een voorbeeld van ‘style over substance’ is (een term die ik sowieso niet zo goed begrijp omdat je in mijn ogen stijl en inhoud eigenlijk niet scheiden kunt). Of anders is het een voorbeeld van ‘style over substance’ waarbij de ‘style’ gewoon niet eens bijzonder interessant is. Voor de zoveelste maal worden we getrakteerd op zo’n duister sprookje voor volwassenen, alsof we die nog niet genoeg gehad hebben van Burton. En wederom moeten vrouwlief Bonham Carter en muze Depp de hoofdrollen vervullen, waardoor het gevoel dat Burton voor de zoveelste keer zijn kunstje opvoert versterkt wordt. Het verhaal is ook nog eens flinterdun, wat ook niet echt helpt. Nu heeft hij het echter zelfs een musical moeten maken en dat is helemaal de doodsteek.

In mijn ogen zijn er twee soorten musicals: de theater (Joop van de Ende) musical en de filmmusical. De theatermusical is een onvergeeflijk fenomeen, een vorm van vermaak van onovertroffen vrolijkheid met sentimentele hoempapa liedjes waarbij de stembanden constant vol open moeten staan. De filmmusical wordt doorgaans niet geplaagd door deze excessen: natuurlijk zijn ze meestal wel vrolijk, maar de muziek kan uit allerlei soorten liedjes bestaan, niet die gebruikelijke Andrew Lloyd Webber troep. In ‘Sweeney Todd’ is om een of andere reden gekozen voor deze laatste categorie liedjes, waardoor je al na vijf minuten gaat verlangen naar het einde van de film. Leuk idee hoor om de ‘donkere’ visie van Burton te vermengen met de vrolijke musicalcultuur, maar het resultaat is de meest saaie film die Burton ons wist te brengen en lijdt aan een ernstig geval van bloedarmoede (pun intended).