Barbarella *

Regie: Roger Vadim (1968)

Ik ben dol op slechte films maar niet op ‘Barbarella’. Grootste probleem is dat de film totaal niet begrijpt dat je een cultfilm niet kunt creëren (‘Rocky Horror Picture Show’ is de uitzondering op de regel). Je kunt hoogstens proberen enkele cult-ingrediënten in een film te stoppen en dan hopen dat het werkt en dat het publiek het oppikt. Als je actief gaat proberen om een cultfilm te maken, ben je op voorhand gedoemd te mislukken en dat is precies waarom ‘Barbarella’ faalt: hoe harder de makers proberen om een cultsucces te creëren, hoe meer de film faalt – tot een punt dat je met plaatsvervangende schaamte zit te kijken. Het probeert ook camp te zijn, maar slaagt hier ook totaal niet in, daarvoor is het nergens uitzinnig genoeg. Want voor een beoogde cultfilm is het overal opmerkelijk saai; het is nergens leuk, hysterisch, smerig of leuk slecht, het is gewoon slaapverwekkend saai en slecht. Regisseur Vadim bewijst andermaal geen enkel visueel gevoel te bezitten, want hij lijkt zijn camera gewoon maar ergens neer te zetten, waardoor zelfs de potentieel uitzinnige sets verschrompelen tot saai visueel behang. Waarom Vadim ooit iets met films is gaan doen is mij een raadsel, hij had beter schoenenverkoper of pottenbakker kunnen worden. Ik ga uithuilen en opnieuw beginnen na dit gedrocht.