Saturday Night and Sunday Morning ****

Regie: Karel Reisz (1960)

Deze film is een van de meest bekende voorbeelden van de Britse New Wave, ook wel British Kitchen Sink Cinema genoemd en het is typisch een film met een verzameling talent: acteur Albert Finney in een van zijn eerste rollen, producent Tony Richardson (The Loneliness of the Long Distance Runner, een film die net als deze geschreven is door schrijver Alan Sillitoe) zou zelf als regisseur een speerpunt van de Britse New Wave worden en Director of Photography Freddie Francis zou later nog DoP zijn voor bijvoorbeeld de Lynch films ‘The Elephant Man’ en ‘Dune’, evenals regisseur voor de Hammer Studio’s. De film zou mede de standaard bepalen voor de gehele beweging, dus dat betekent realistisch drama in een lagere klas milieu op een wijze die nog niet eerder gedaan was, met hier en daar een vleugje van de stilistische experimenten van de Nouvelle Vague. Albert Finney is werkelijk perfect gecast in zijn rol en hij deed me qua uitstraling en charisma wat denken aan de jonge Marlon Brando en hij vormt het kloppende hart van de film. Een rolprent als deze moet het niet hebben van indrukwekkende plotontwikkelingen want uiteraard is de film een verzameling nietszeggende gebeurtenissen, maar van een eerlijke portrettering van het dagelijkse leven en herkenbare situaties en daarin slaagt de film met vlag en wimpel. Ik had wellicht iets meer emotionele binding met de film gewild, maar het is zonder meer een memorabele film die gezien mag worden.