The Loneliness of the Long Distance Runner ****1/2

Regie: Tony Richardson (1962)

Dit is mijn eerste film van Tony Richardson, een van de speerpunten van de Britse New Wave, ook wel British Kitchen Sink Cinema genoemd, vanwege de nadruk op realisme en het drama van alledag en het is een verdomd mooie film. Uiteraard is er veel op locatie geschoten en kent de film een sterk sociaal-realistische inslag met hier ook een duidelijk politiek commentaar. Stilistisch is het een soort combinatie van Italiaans Neorealisme en de Franse Nouvelle Vague, een prettige combinatie. Het is typisch zo’n film die in de problemen kwam met de autoriteiten en censors vanwege zijn spottende portrettering van autoriteit (wat zijn hoogtepunt bereikt in Michael Redgrave’s hypocriete karakter, een heerlijke rol van Redgrave); het is een behoorlijk vurig pleidooi voor de eigen wil en tegen teveel overheidsbemoeienis. Tom Courtenay zet een sublieme eerste rol neer en geeft zijn prachtig uitgewerkte karakter een mooie nerveuze energie en innemendheid, een rol die emotionele binding volledig mogelijk maakt. ‘The Loneliness of the Long Distance Runner’ wordt terecht bestempeld als een klassieker van de Britse New Wave, want het is in alle opzichten een indrukwekkende film.