Popeye **1/2

Regie: Robert Altman (1980)

‘Popeye’ is toch zonder meer een van de meest merkwaardige films in het toch al redelijk merkwaardige oeuvre van Robert Altman, een film ook die ik lang geleden ooit eens zag en hem toen ronduit bespottelijk vond. Maar je bent Altman adept of niet dus je neemt dan de moeite om deze beruchte anti-musical nog eens te zien en verhip het was ineens een vermakelijke film! Althans het eerste uur, want na verloop van tijd begon het toch wel te vervelen. Altman benaderde het bijzondere project door een ‘musical zonder professionele zangers en dansers, een komedie zonder grappen en een fantasiefilm met een minimum aan speciale effecten’ te maken en deels is dat zeker gelukt. Altman wilde namelijk absoluut geen Broadway musical maken dus niemand kon ook echt goed zingen of dansen, waardoor je al snel het idee van amateurisme krijgt. Verder moesten alle acteurs zich ook echt gedragen alsof zij in een cartoon speelden, ook al zo’n onconventioneel idee en bijdragend aan het aparte karakter van de film. Het resultaat is eigenlijk te kinderlijk voor volwassenen en te volwassen voor kinderen. Het is in veel opzichten wel een typische Altman film, want enkel hij had zo’n eigenzinnig geheel kunnen fabriceren, waarin de halve cast en crew tijdens het filmen volledig onder de cocaïne zat, altijd opmerkelijk tijdens de opnames van een kinderfilm maar vermoedelijk noodzakelijk om mensen in zo’n ridicule film te houden. Ondanks dat ik geen liefhebber ben van Robin Williams doet hij het hier toch geweldig en weet hij soms de meest briljante oneliners te prevelen tussen zijn pijp door (waarvan het grootste gedeelte overigens geïmproviseerd was) en is Shelley Duvall uiteraard geknipt voor de rol van Olijfje. Het is zeer gemakkelijk te begrijpen dat mensen een film als deze neersabelen want het kent geen context, het is waarschijnlijk zelfs een stompzinnige film, maar daarmee is het juist een van de meest fantastisch mislukte experimenten die ik ken. De film heeft overigens de reputatie een gigantische commerciële flop te zijn geweest, maar in werkelijkheid is het een van Altman’s meest succesvolle films geweest!