La Resa dei conti ***1/2

Regie: Sergio Sollima (1966)

Mijn eerste film uit die Sergio Sollima box en een vrij leuk filmpje. Ik kende de film of liever gezegd de muziek van Ennio Morricone al jaren dankzij de cover die John Zorn ervan maakte op zijn fantastische Morricone cover album The Big Gundown: John Zorn plays the music of Ennio Morricone. Het was dan ook een genot om na al die jaren eindelijk eens de (erg mooie) oorspronkelijke muziek te horen en daardoor ging ik de cover nog meer waarderen omdat ik nu hoorde dat Zorn alle thema’s tot zeven minuten weet te condenseren. Maar ik zou nu bijna gaan zeggen dat Spaghetti Westerns eerder in de concertzaal dan in de bioscoop thuishoren, want de muziek is eigenlijk altijd het onbetwiste hoogtepunt en verder zijn ze feitelijk allemaal hetzelfde. Nu is dat normaal natuurlijk bij genrefilms en bij andere genres peur ik daar juist vaak het plezier uit, maar ik moet toch maar gaan accepteren dat dit genre mij gewoon niet bijzonder ligt denk ik. Ik kan niet zeggen dat ik me verveeld heb bij deze film, eigenlijk vond ik het door de bank genomen erg vermakelijk, maar er blijft iets wringen diep in mij. Ik vrees dat ik gewoon niet compatible ben uiteindelijk met Westerns, spaghetti of non-spaghetti. Ach ja, je kunt niet alles hebben in het leven…