Professione: reporter ****

Regie: Michelangelo Antonioni (1975)

Ik wilde deze film van Michelangelo Antonioni bewaren voor een speciaal moment, een moment dat ik het gevoel had de film recht te kunnen doen. Het moment was goed, maar de film viel me eigenlijk een beetje tegen. Let wel, ik vond het een bijzonder fascinerende film, fascinerend op een wijze zoals alleen Antonioni dat kon. Maar hoewel zijn benadering van het narratief weer interessant en eigenzinnig is als altijd, evenals het homogeniseren/problematiseren van tijdslagen en locaties en ook de thema’s die de film domineren mij zeer aanspraken, miste ik de visuele Antonioni hier. Natuurlijk zag het er allemaal mooi uit en hier en daar waren er flarden van zijn gepatenteerde surrealistische beeldtaal, maar ik miste de modernistische aanpak, zijn constante spel met de wijze waarop filmische ruimte ingedeeld en gerepresenteerd is. ‘The Passenger’ is in dat opzicht enorm conventioneel en het zou heel goed een bewuste keuze van de kant van Antonioni geweest kunnen zijn, want de film wint aanzienlijk in toegankelijkheid entertainmentwaarde, maar ik had steeds het gevoel alsof ik maar een halve Antonioni kreeg, alsof hij met een hand op de rug gebonden aan het regisseren was geweest. Wellicht was het zijn poging om een groter publiek aan te boren en dat zou ironisch zijn aangezien dit jarenlang een van zijn minst geziene films was, volgens mij vanwege een rechtenkwestie. Misschien dat het nog verandert, maar voorlopig prefereer ik zijn Italiaanse films boven zijn Engelstalige.