Buta to gunkan ***1/2

Regie: Shohei Imamura (1961)

Deze uitzinnige satire is een van de sleutelwerken in de opkomst van de Japanse New Wave wat zeer goed te merken is in de sociale kritiek die de film uitoefent, zo’n beetje hét kenmerk bij uitstek van deze beweging. Van regisseur Shohei Imamura had ik tot dusverre enkel ‘The Pornographers’ en ‘Vengeance is Mine’ gezien in een ver verleden, films die me niet bijzonder wisten te overtuigen, iets wat deze film helaas ook niet geheel doet, ook al vond ik het een zeer interessante film en was de climax heerlijk grotesk. Imamura was befaamd geïnteresseerd in de ‘lagere delen van het menselijk lichaam en de lagere delen van de sociale structuur’, een thema dat sowieso in de drie films die ik gezien heb duidelijk naar voren komt. Ik vind het maar vreemd: hier hebben we een regisseur die onderwerpen kiest die niet kies zijn, waar ‘gerespecteerde’ mensen zich niet aan wagen, iemand die de zelfkant van de maatschappij toont en dat doet met een fikse dosis zwarte humor. Op papier klinkt dat als iemand recht in mijn straatje, maar na drie films gezien te hebben die ook nog eens redelijk algemeen als meesterwerken bestempeld worden kan ik nog niet bijzonder enthousiast zijn over Imamura. En dat frustreert. Ik ben nog steeds op zoek naar mijn sleutel die toegang verschaft tot de wereld van Shohei Imamura. Weet iemand bij welke slotenmaker ik moet zijn?