Flying Down to Rio ***

Regie: Thornton Freeland (1933)

Dit was de eerste keer dat Fred Astaire en Ginger Rogers samen in een film te zien waren en mijn derde film van hun. Toch is dit nauwelijks een Astaire/Rogers film te noemen aangezien beiden slechts een bijrol spelen en het is nog maar zeer de vraag in hoeverre deze film nu nog gezien zou worden als ze niet zo’n illuster duo zouden worden. Het is ook veel meer een lichte romantische komedie dan een volbloed musical, zoals ook bijvoorbeeld ‘Top Hat’ is en ik zit me dan nu ook sterk af te vragen of de klassieke musical niet pas in de jaren ’40 begon, maar daarin kan ik me vergissen, want de musicals van de jaren ’30 (ook bijvoorbeeld de Busby Berkeley musicals) hebben allemaal zang en dans als centraal onderwerp van het verhaal in plaats van dat mensen zonder enige reden in zang en dans uitbarsten. Het is absoluut geen vervelende film en de film is duidelijk nog voor het absolute begin van de Hays Code want de seksuele vrijheid is hier vele male hoger dan in films uit latere jaren. ‘Flying Down to Rio’ is niets meer en niets minder dan zeer prettig amusement met in de gelederen een koppel dat later zou uitgroeien tot het meest bekende danskoppel aller tijden.