Hellbent ***1/2

Regie: Paul Etheredge-Ouzts, 2004)

‘s Werelds eerste gay slasherfilm, dat moet ik natuurlijk zien. Aangezien de film hier al na zo’n week of drie weer uit de bioscopen verdwenen was, moest ik hem dan maar op DVD zien. De film speelt op heerlijke wijze met alle clichés uit de homowereld én de slasherfilm. Uiteraard zijn er de nodige lekkere kerels gecast en zijn de vier hoofdrolspelers zoals het hoort binnen het genre allemaal verschillende types. En hoewel uiteraard wat aangedikt en overtrokken, vond ik de portrettering van (bepaal)de gay uitgaanscene met het cruisen, drank en drugs toch erg realistisch en herkenbaar gedaan. Er zit zeker in de eerste helft van de film erg veel humor, hoewel veel van deze humor voor het gemiddelde publiek verloren zou gaan, want deze film is toch duidelijk voor een bepaald publiek gemaakt. Ik las ooit eens wat recensies die serieus begonnen te zeuren over het belachelijk maken van homo’s waardoor acceptatie niet bevorderd zou worden etc. maar die hebben er duidelijk niets van begrepen. ‘Hellbent’ is zo duidelijk tongue in cheek dat je het gewoon niet serieus kunt nemen. Verder is het zeer interessant om allerlei concepten die Carol Glover in haar boek ‘Men, Women, and Chain Saws: Gender in the Modern Horror Film’, waarin ze de rolverdeling van mannen en vrouwen in de slasherfilm onder de loep neemt en min of meer tot de conclusie komt dat vrouwen vrijwel altijd de belangrijkste rol spelen en mannen slechts bijzaak zijn, op deze film los te laten, want zou interessante dingen kunnen opleveren. Erg hilarisch vond ik het in ieder geval het moment dat een vrouw (o.k. goed, een man verkleed als vrouw) zelf achter de moordenaar aanging in plaats van zelf achtervolgd te worden, het is weer eens wat anders. [spoiler] Jammer vond ik dat er niets over de motieven en identiteit van de killer bekend werd, want dat zou ook nog mooie veranderingen binnen de traditionele slasherfilms teweeg hebben kunnen brengen [/spoiler]. Is ‘Hellbent’ een revisionistisch meesterwerk als bijvoorbeeld ‘Scream’? Nee, natuurlijk niet. Maar ontzettend vermakelijk om naar te kijken én een frisse wind door het genre is het zonder meer. Zolang je het niet al te serieus neemt.