Sweet Bird of Youth ***1/2

Regie: Richard Brooks (1961)

Na het geweldige ‘Cat on a Hot Tin Roof’ gingen regisseur Richard Brooks en zijn ster Paul Newman op herhaling met wederom een verfilming van een Tennessee Williams toneelstuk. Brooks herschreef het toneelstuk dit helemaal zelf voor de film en strijkt nog veel meer dan in zijn voorganger openlijk dwars tegen de haren van de Hays Code in: op een wereld van drugsmisbruik, emotionele chantage en jezelf een weg naar boven neuken zaten ze bij de Hays Code niet bepaald te wachten, maar het is een teken van de tijd dat zulke gewaagde onderwerpen in deze periode vrolijk door de censuur kwamen. Hoewel alle personages wederom moreel discutabel zijn en het weer een fascinerende wereld van intrige en achterklap is, miste ik toch een beetje de stortvloed aan emoties en bijna ondraaglijke onderhuidse spanningen die ‘Cat’ zo’n indrukwekkend geheel maakten. Ik moet er echter bijzeggen dat ik sinds deze twee films compleet anders tegen Paul Newman aankijk en hem nu bijzonder kan waarderen, terwijl de geweldige Geraldine Page werkelijk iedere scène steelt waar ze in zit. Als alcoholische en drugsgebruikende gevallen filmster is ze op alle fronten beter dan Gloria Swanson in ‘Sunset Boulevard’. Enkel haar rol maakt deze bijzonder onderhoudende film bijna essentieel en na slechts 3 van de 6 films gezien te hebben kan ik de Tennessee Williams Film Collection van harte aanbevelen.