La Morte Vivante *

Regie: Jean Rollin (1982)

Jean Rollin, love him or hate him. I love him. Althans, zo nu en dan, want niet dankzij deze drol. De tekst op de DVD hoes sprak van zijn beste en meest commerciële film… nu ja, het zal wel aan mij liggen. Het gaat allemaal om een dood meisje dat dankzij chemisch afval een vampier wordt. Nu is dat chemisch afval een nieuwe invalshoek voor zover ik weet, maar meisjes in witte gewaden die door een groot landgoed waren en hun tanden in vlees zetten had ik in ‘Fascination’ al vele malen beter gezien. En verder heeft Rollin alles uit deze film eerder al gewoon beter gedaan. Natuurlijk, geen enkele Rollin is over de gehele linie goed, het gaat altijd om enkele indrukwekkende scènes die je de rest doen vergeven. Maar de dromerige lyriek die Rollin zo goed kan serveren is hier simpelweg afwezig, enkel wat gore is wat we krijgen. Met enige regelmaat vroeg ik mezelf af waarom ik bleef kijken. Ach ja, slapen had ik geen zin in en de whisky smaakte prima, dus ja…