Les Yeux sans Visage ****

Regie: Georges Franju (1959)

Eindelijk deze invloedrijke horrorfilm van Georges Franju gezien en alhoewel ik het een bijzonder goede film vond, had ik er nog meer van verwacht. Zeer sterk vond ik de donkere en bijna klinische sfeer, evenals de sfeervolle zwart-wit fotografie; die ene beroemde scène is inderdaad nog steeds bijzonder – er wordt behoorlijk de tijd voor genomen- en het einde mocht er ook wezen. Maar als parabel over identiteit vind ik bijvoorbeeld een film als Teshigahara’s ‘Face of Another’ een betere film en ook de relatie tussen vader en dochter had wat mij betreft wat beter uit de verf mogen komen. Neemt niet weg dat dit invloedrijke werkje enkele bijzondere beelden op je netvlies weet te branden en dat is altijd een van de kenmerken van echt grote films.