La Collectionneuse ***1/2

Regie: Eric Rohmer (1967)

En ziehier, het mirakel is geschied! Ik heb zowaar kunnen genieten van een Rohmer film! Waar dat aan lag? Dat kan maar een reden hebben denk ik en dat is de cinematografie van Nestor Almendros. Hij laat de gehele film er uitzien als een zwoele zomernamiddag met zijn gloedvolle beelden die als een warme deken over de kijker uitgerold worden. Want verder blijft het een cinema van pratende hoofden natuurlijk. Maar zelfs de verder statische stijl van Rohmer vond ik hier niet bijzonder storend omdat ik voor het eerst ook zijn scenario/dialogen bij vlagen interessant vond en juist de intense saaiheid en traagheid van de film paste uitstekend bij mijn serene nachtelijke kijkomstandigheden. Echt een groot liefhebber zal ik vermoedelijk nooit gaan worden van dit soort literaire cinema maar ik heb nu eens niet verveeld of gestoord en zelfs genoten, dus het begin is er.