Clean ***1/2

Regie: Oliver Assayas (2004)

Net als de beroemde Nouvelle Vague regisseurs was Oliver Assayas eerst filmcriticus voor Cahiers du Cinema alvorens zelf films te gaan maken. En als je hem wilt vergelijken zou hij met deze film in ieder geval het dichtst in de buurt komen van Godard dankzij de fascinatie met popcultuur die beiden hebben. Met Assayas deel ik alvast een voorliefde voor de muziek van Brian Eno welke hier de soundtrack domineert en waarmee weer bewezen wordt dat Eno nooit te veel gebruikt kan worden in films. Visueel gezien ziet het er erg gelikt uit allemaal, maar op een positieve wijze: het is flitsend zonder overdadig te worden en stijlvol zonder statisch te worden. Daarnaast is het scenario van Assayas een mooie combinatie van realisme en emotie waarbij het altijd vakkundig al te grote excessen vermijdt, iets wat je vrij snel hebt met films over drugsgebruik. De film wordt echter volledig gedragen door Maggie Cheung (die uit de Wong Kar-wai films) en mijn god, wat een klassewijf is dat toch! Is dat haar eigen stem waarmee ze zo vloeiend Frans en Engels spreekt? Haar scènes met Nick Nolte zijn een waar genot om naar te kijken, temeer omdat Nolte hier eens niet in overactingmodus verkeert. Nu heb ik vernomen dat ‘Clean’ tot op heden Assayas’s beste film is, maar ik ben zeker benieuwd naar zijn andere werk, want dit is een prima film.