Baby Doll ****

Regie: Elia Kazan (1956)

Na ‘A Streetcar Named Desire’ wederom een samenwerking tussen regisseur Kazan en toneelschrijver Tennessee Williams: ‘Baby Doll’, toch zeker een interessante film. Het was destijds een hoogst controversiële film, een film die door de preutse Legion of Decency volledig werd verworpen. Welnu, de situatie van een 19-jarig meisje met een oudere man is nu niet direct controversieel meer dus die component heeft de film verloren, hoewel enkele scènes nog steeds prettig stomend zijn. Er zit relatief veel humor in deze film voor Williams begrippen en hoewel de (seksuele) interactie tussen mensen altijd de angel van zijn werk is, blijft de echt emotionele hoogspanning in deze film uit, slechts enkele momenten komen in de buurt. Kazan was een van de belangrijkste aanhangers van Stanislawski’s ‘Method Acting’ waardoor acteurs een van de belangrijkste pijlers van zijn films zijn en Karl Malden, Carroll Baker en Eli Wallach leveren allen puik werk. Visueel gezien heb ik in Kazan nooit een echt groots regisseur gezien: ik vind zijn stijl altijd richting een soort zakelijkheid (realisme?) neigen en hier is dat ook zichtbaar maar om de een of andere reden vond ik het dit keer mooi, bij vlagen erg mooi zelfs waarbij vooral de belichting me zeer kon bekoren.