They Shoot Horses, Don’t They? ****1/2

Regie: Sydney Pollack (1969)

Naast een indrukwekkend karakteracteur wil Sydney Pollack ook nog wel met enige regelmaat achter de camera kruipen, met wisselend succes. ‘They Shoot Horses, Don’t They’ is misschien niet zijn meest bekende film (voor die titel strijden films als ‘Tootsie’, ‘Out of Africa’ of ‘The Firm’), maar wordt door velen wel gezien als een van zijn beste, misschien wel dé beste. Nu heb ik nog niet veel Pollack gezien, maar ik kan in ieder geval wel zeggen dat deze film erg sterk is. De film is gesitueerd tijdens de Depressie van de jaren ’30 en de sfeer is erg goed getroffen, zeker geholpen door de aankleding, decors en muziek en je wordt echt twee uur lang naar een ander tijdperk gevoerd. Je zou de film misschien als ietwat depressief kunnen bestempelen, maar dat vond ik nog reuze meevallen, vooral omdat de karakters zo sterk zijn uitgewerkt. Er is veel ellende in de film, maar de dynamiek tussen de karakters maakt een zeer prettige invoelbaarheid mogelijk, waarbij ik vooral de prestatie van Jane Fonda ronduit indrukwekkend vond. Daarnaast geeft Pollack de film een prettige visuele dynamiek met een mooie combinatie van montage en camerawerk en zit de film thematisch nog een stuk complexer in elkaar dan ik in eerste instantie dacht; zo wordt Guy Debord’s ‘Spektakelmaatschappij’ in deze film op bijzondere wijze onder de loep genomen en ondanks dat we bijna 40 jaar verder zijn is dit fenomeen (en dus deze film) nu misschien nog wel actueler dan ooit. Een uitmuntende film die na herhaaldelijke kijkbeurten volgens mij enkel nog in kracht en impact kan toenemen.