Le Journal d'une Femme de Chambre ***

Regie: Luis Buñuel (1964)

Ik vind Buñuel’s late, Franse periode toch veruit zijn beste periode (al zijn alle drie zijn periodes uitermate interessant uiteraard) en deze film past daar dus in. Hij haalt echter nergens het niveau van zijn echte meesterwerken. Grappig genoeg is er verdomde weinig mis met deze film, het is alleen dat de situaties en de grappen niet het niveau halen van andere Buñuel films. Wat wel zeer opvallend is, is het feit dat deze film filmtechnisch ontzettend goed in elkaar steekt, met glasheldere cinematografie, iets wat in de Buñuel canon nogal een rariteit is (ik blijf de omschrijving van Sarris briljant vinden, die Buñuel ‘the mystery of a style without a style’ noemde). De film is allemaal ultiem Buñuel met als hoofdthema de dwaasheid van de mens en dierlijke, seksuele instincten en alleen daarom al zou ik graag nog eens de Renoir film van dezelfde titel zien om de verschillen eens te bekijken. Zoals het staat is dit geen klassieke Buñuel wellicht, maar meer dan het kijken waard.