vrijdag, januari 13, 2006

Le Samouraï ****1/2

Regie: Jean-Pierre Melville (1967)

Na lang aandringen van vele mensen heb ik deze film toch maar eens in de speler gedaan (uiteraard wilde ik hem zelf ook al een poos zien). Het begin was wonderschoon: het statische openingsshot met de filmcredits, vervolgens trekt onze Alain Delon zijn jas aan, hoed op en hij gaat naar buiten naar een regenachtige straat. Er begint een ietwat lullig orgelmuziekje te spelen en op dat moment voelde ik de rillingen over mijn rug lopen. Soms heb je direct een connectie met een film en is het liefde op het eerste gezicht. Helaas bleef het een beetje bij een kalverliefde en werd mijn relatie niet uitgebouwd tot een vaste relatie. Ik ging niet door naar ‘second base’ zoals ze in Seinfeld zouden zeggen. Begrijp me niet verkeerd: dit is een zeer sterke film, ik kon (en wilde) er weinig verkeerd aan ontdekken. Maar misschien lag mijn verwachting gewoon te hoog. Er is veel goed aan deze film: Alain Delon voorop natuurlijk. De man acteert eigenlijk niet, hij is er gewoon (een beetje zoals Bill Murray in zijn laatste films), met die prachtige blauwe waterlanders en dat lichtelijk vrouwelijke gezicht is hij fotogeniek als geen ander. En zonder te acteren weet hij toch de overtuigen als koelbloedige huurmoordenaar, een prestatie op zich. Het eenzijdige kleurenpatroon mij zeer sterk denken aan Tati’s meesterwerk ‘Playtime’ (ook een Franse film uit 1967), met de nadruk op de kleuren blauw, grijs en zwart. Verder is de mengeling van verschillende genres uiteraard een in het oog springend aspect, want de Amerikaanse film noir wordt vrolijk vermengd met de Japanse samoerai film, terwijl alles typisch Frans blijft. Een 10 zou ik deze film nooit geven, want dit is een schoolvoorbeeld van een hele interessante, goede film, zonder dat het ook maar ergens naar de hoogten van een compleet meesterwerk stijgt. Vergeet niettemin Jim Jarmusch met zijn ‘Ghost Dog’ (een film die ik al niet zo sterk vond, maar na het zien van deze film nog minder interessant vind) en ga voor the real deal: Le Samuraï

Labels: