Gishiki ***

Regie: Nagisha Oshima (1971)

Van Oshima weet je nooit wat je kunt verwachten, hij is een voor auteuristen bijzonder problematisch figuur omdat hij van genre naar genre hopt en zich voor iedere film van een andere stijl bedient. Toch hebben vrijwel al zijn films iets gemeen en dat is dat ze altijd interessant zijn – saai is hij maar zelden. ‘The Ceremony’ komt wel redelijk in de buurt van saaiheid als het gaat om het verhaal, maar puur formeel gezien is Oshima ook hier weer interessant. Het heeft allemaal iets te maken met complexe familierelaties, maar echt veel wijzer werd ik er niet van en de verbrijzelde wijze waarop het verhaal verteld wordt maakt het er niet makkelijker op. De film kende een sterk gevoel van afstandelijkheid, iets wat deze regisseur niet vreemd is, maar hier zat het mij in de weg. Hoewel ik constant het gevoel bleef houden dat ik naar iets bijzonders zat te kijken, bleef het een frustrerende ervaring omdat ik nimmer de film ging bevatten, ik kon nergens echt in de film komen en miste volgens mij de benodigde achtergrondkennis. Toch zou ik de film erg graag nog eens zien met de benodigde context. De muziek van Takemitsu was wel weer direct heerlijk.