Trouble in Paradise *****

Regie: Ernst Lubitsch (1932)

Direct na ‘Ninotchka’ kon ik weer een Lubitsch film binnenwandelen en ook deze had ik al eens gezien. Destijds was het mijn eerste Lubitsch ervaring en ik kon er maar weinig mee, ik snapte niet waar alle ophef nu om ging. Nu leek het alsof ik een compleet andere film ervoer, hoe heb ik ooit zo blind kunnen zijn voor de tijdloze klasse van deze film vroeg ik me af? Want deze film benadert de perfectie binnen de romantische komedie. Het razend slimme en hilarische scenario is de perfecte springplank voor Lubitsch om zijn acteurs alle ruimte te geven om te stralen. Net zoals me in ‘Ninotchka’ opviel, gebruikt Lubitsch in deze film opvallend weinig gebruik van de shot/countershot methode; in plaats daarvan prefereert hij medium shots waarin acteurs constant samen te zien zijn, waardoor er een prachtige innerlijke samenhang tussen de personages kan ontstaan, echt een ware chemie. Daarnaast is de film bijna eng economisch in beeld gebracht: geen rare fratsen, maar alles zo simpel en effectief mogelijk, alles in het teken van de souplesse en klasse die zo kenmerkend is voor Lubitsch, het voelde aan als de perfectie harmonie.

Twee films van Lubitsch op een avond op het grote scherm – daar wordt je echt een beter mens van!