Eno nakano bokuno mura **

Regie: Yoichi Higashi (1996)

Dit soort films zijn denk ik gewoon niet voor mij weggelegd. Het is een beetje het idee van ‘kom, we maken een film over twee jonge broertjes, we laten er uiteraard zo weinig mogelijk in gebeuren, we vangen het geheel in enkele mooie plaatjes en we hebben een goede film’. Nu is dat voor sommige mensen misschien het geval, maar voor mij werkt het zo niet. Nu heb ik absoluut geen moeite met een gebrek aan verhaal, maar als de visuele stijl ook enkel wat mooifilmerij is dan begin ik me af te vragen waarom ik dit moet zien. Dit zijn films die louter gemaakt worden om prijzen in de wacht te slepen op festivals en aangezien deze film de Zilveren Beer in Berlijn won is de opzet nog geslaagd ook en wordt de cirkelmasturbatie in stand gehouden. Als ik dit soort troep zie dan besef ik weer waarom ik soms zo’n intense afkeer heb van veel van die moderne arthouse films die elkaar proberen te overtreffen in saaiheid om hiermee het felbegeerde arthouse aura te kunnen verkrijgen. Alsof kunstzinnigheid gelijk moet staan aan saaiheid. Het helpt daarbij ook allemaal niet dat de beeldkwaliteit van de R1 DVD van Milestone ronduit waardeloos is, het ziet er uit als een afgewassen videoband. Snel vergeten.