Seijû gakuen ****1/2

Regie: Norifumi Suzuki (1974)

‘School of the Holy Beast’ is een van de meest beroemde nunsploitation films en na het zien kan ik goed begrijpen waarom: het is gewoonweg een van de beste. Zoals gebruikelijk zwelgt de film in blasfemie en shockerende zaken, maar deze film kende zelfs een gedecideerd antireligieuze boodschap, althans zo kwam het op mij over. Pas toen de film bijna gedaan was keek ik op de hoes wie de regisseur was en ik was verrast om daar de naam van Norifumi Suzuki aan te treffen, waardoor de visuele flair direct verklaard werd, want dat is toch een van Suzuki’s meest herkenbare kenmerken (net als van die ‘andere’ Suzuki natuurlijk). Want deze film is niet alleen thematisch uitzinnig, ook visueel is het erg sterk en bizar allemaal, waardoor de beelden extra aan kracht winnen. Een van de belangrijkste kenmerken van een echt krachtige film zijn voor mij altijd bepaalde hoogst memorabele scènes die op je netvlies gebrand blijven en deze heeft er daar meerdere van, waarbij ik de marteling waarbij de rozenblaadjes in slowmotion in het rond vlogen de meest sterke vond. Hoogst aanbevolen voor de liefhebbers.