Madame De ****

Regie: Max Ophüls (1953)

Toen ik Max Ophüls Letter from an Unknown Woman gezien had, ging die film linea recta door naar mijn top 20 want het was een typisch voorbeeld van een ontdekking die me uit mijn sokken blies: de constant in beweging zijnde camera met camerabewegingen die meer weg hadden van een Jiri Kylian choreografie dan van een bewegende camera was in combinatie met die indrukwekkende mise-en-scène voldoende om mij een mentaal orgasme te bezorgen. Helaas weet zijn film Madame De mij niet op dezelfde wijze te bekoren, ook al was het een zeer prettige filmervaring. Zoals altijd bij Ophüls stelt het melodramatische verhaal weinig voor, in dit geval iets met een vrouw die haar oorbellen verliest en een affaire krijgt met een aristocraat, gespeeld door de Italiaanse regisseur Vittorio De Sica, hier in een van zijn vele filmrollen. Probleem was echter dat ik emotionele binding met het verhaal miste, hoewel ook mijn vermoeidheid en het late tijdstip een al te attentieve kijkhouding schier onmogelijk maakten. De camerabewegingen waren stuitend mooi als altijd om te zien, maar ik miste de kracht om te letten op de commentaar die Ophüls doorgaans levert op het verhaal middels zijn camerabewegingen en mise-en-scène, hoewel ik wel enkele malen de mooie techniek van exact eenzelfde camerabeweging of scène herhalen maar dan in een significant veranderd moment in het verhaal terug zag. Zoals het nu staat vond ik dit een erg mooie film, maar niet het meesterwerk waar het doorgaans voor versleten wordt.