I Am Curious (Vilgot Sjöman, 1967)

I Am Curious Yellow ****

Deze hoogst controversiële en taboedoorbrekende film mag met recht een fascinerend werk genoemd worden. In een bijzondere pseudo-documentairestijl beginnen fictie en realiteit volledig door elkaar heen te lopen en op die wijze schetst regisseur Vilgot Sjöman een ‘portret’ van het Zweden van 1967. Fake- en echte interviews over klassestrijd en andersoortige sociale zaken worden afgewisseld met de openlijke portettering van de seksuele zoektocht van een jong grietje en het was uiteraard vooral deze seksuele vrijgevochtendheid die de film verbannen deed worden in Amerika en de film zijn omstreden status zou geven. Nu valt deze controverse naar huidige maatstaven allemaal reuze mee en zal niemand er meer van opkijken, waarmee er dus een historische dimensie van de film verloren gaat. Gelukkig echter is de film niet gedateerd, ondanks het feit dat de moderne kijker niet zo veel binding meer heeft met het Zweden van 1967. Dit komt hoofdzakelijk door de zeer prettige cinematografie (geholpen ook door de mooie beeldkwaliteti van de Criterion DVD), waarin het duidelijk zichtbaar is dat Sjöman assistent geweest is van Ingmar Bergman, want ‘I Am Curious’ kent eenzelfde look als de films van Bergman ten tijden van ‘Persona’. Ook de zelbewustheid en het Godardiaanse lak aan filmconventies geven de film kwaliteit, hoewel die zelfbewustheid soms wil neigen naar pretentie. Al met al is de film misschien geen meesterwerk, maar een hoogst interessante film is het zonder meer en ik ben nu ook benieuwd geworden naar zijn tegenhanger ‘I Am Curious Blue’.

I Am Curious Blue **1/2

De tegenhanger dan wel parallelfilm van Yellow, Blue was helaas een stuk minder interessant dan zijn kompaan, ook al kan dit gelegen hebben aan het feit dat de verrassing er nu af was en dit meer van hetzelfde was. Deze film kent dezelfde karakters en thematiek als Yellow, maar grappig genoeg is er geen enkele scène dezelfde in beide films, of althans voor zover ik beoordelen kon. Het resultaat is op zich dus nog niet slecht, ik was echter niet in staat om de zin van twee films te zien.