Csillagosok, katonák ***

Regie: Miklós Jancsó (1967)

Dit was mijn eerste kennismaking met de befaamde Hongaarse regisseur Miklós Jancsó en ik ben maar gematigd enthousiast. ‘The Red and the White’, zoals de films in het Engels heet, speelt zich af in 1919 tijdens de nasleep van de Russische Revolutie en is daarmee vrijwel automatisch een politieke film, maar de politieke kant van de film gaat dan weer langs mij heen omdat ik niet bijzonder veel af weet van de gehele situatie. Jancsó schijnt bekend te staan om zijn afstandelijke, observerende en niet-oordelende stijl en vertaalt dat in lange takes met vloeiende camerabewegingen à la Max Ophüls, Orson Welles of Otto Preminger. Probleem was echter dat de technische virtuositeit nogal leeg op me overkwam en de film emotioneel té afstandelijk is om echt te kunnen boeien. Ik vond de film een duidelijke narratieve focus missen en het geheel voelde aan als een lege huls in plaats van de prangende, minimalistische portrettering van de zinloosheid van de oorlog. Ik ga zeker nog meer van deze regisseur zien, want de man heeft overduidelijk veel talent, maar ik hoop dat die films me iets meer bevallen dan deze hoogst opmerkelijke, maar niet geheel geslaagde film.