woensdag, juni 14, 2006

What Ever Happened to Baby Jane? ****

Regie: Robert Aldrich (1962)

Deze hoogst interessante film zou een heus subgenre opleveren, de ‘Grand Dame Guignol’, waarin vrouwelijke sterren op leeftijd niet helemaal lekker meer zijn in de bovenkamer en aan het moorden slaan. Ik vond de omschrijving ‘Sunset Boulevard meets Psycho’ wel een zeer treffende, hoewel ook een film als ‘Misery’ hier duidelijk op geënt is. Zoals gebruikelijk bevatten volgende films meer bloed en smerigheid en bedient deze film zich nog van psychologische horror, hoewel er een aantal scènes inzit die duidelijk de veranderende tijden in Hollywood reflecteren. Dat gezegd hebbende is de wat ziekelijke sfeer van de film sowieso beduidend anders dan veel films uit deze tijd en er was dan ook een iconoclast als Robert Aldrich voor nodig om zo’n film te maken. Aldrich vond het -in tegenstelling tot bv. Kubrick- juist zeer interessant om in Hollywood te blijven werken om zo tegen de stroom op te moeten roeien en dan krijg je dit soort subversieve werken. Samen met topcameraman Ernest Haller weet Aldrich het geheel meer dan uitstekend in beeld te brengen met zijn kenmerkende opmerkelijke cameraposities (vaak van bovenaf), terwijl ook de met een Oscar bekroonde kostuums en de arthouse-achtige (Felliniesque?) belichting er wezen mogen. Maar de ster van de show zijn uiteraard de twee actrices, Joan Crawford en Bette Davis. Van Crawford ben ik nooit zo’n fan geweest totdat ik haar ingetogen performance hier zag, want daar moet je wel van houden. En dan Bette Davis die met haar krankzinnige rol werkelijk alle ijdelheid aan de kant zet en echt all the way gaat. Ze schmiert zich op indrukwekkende wijze een weg door de film en slaagt erin tegelijkertijd geloofwaardig als grotesk te zijn. De film duurt met zijn 133 minuten waarschijnlijk iets te lang, ook al wordt de psychologische neergang van de karakters daardoor wel voelbaar. ‘What Ever Happened to Baby Jane’ is een klein subversief meesterwerkje dat liefhebbers van alternatieve Hollywood cinema niet mogen missen.

Labels: