The Incredibly Strange Creatures Who Stopped Living and Became Mixed-Up Zombies!!? ***

Regie: Ray Dennis Steckler (1964)

Nou, mijn eerste filmervaring van Ray Dennis Steckler met een titel die eerst luidde ‘The Incredibly Strange Creature: Or Why I Stopped Living and Became a Mixed-up Zombie’, maar omdat dat teveel leek op de titel van een bepaalde film die een zekere Stanley Kubrick op dat moment aan het maken was, werd de titel aangepast. Geadverteerd als ’s werelds eerste zombiemusical is dit cult zoals cult bedoeld is. Of misschien zou je het zelfs camp kunnen noemen. Normale mensen moeten hier minstens honderd kilometer afstand van houden, maar gestoorde figuren die hun films graag in de diepste krochten van de filmwereld gemaakt zien worden, kunnen hier best een vermakelijke tijd aan beleven. Als je namelijk door alle fouten, onlogische shots en amateurisme heenkijkt, is er best wat te genieten. Zo is er bijvoorbeeld een zeer leuke droomsequentie, een hypnowiel dat rechtstreeks uit Marcel Duchamp’s ‘Anemic Cinema’ lijkt gedraaid, krankzinnige shots van kermislichten die een rechtstreeks ode lijken aan Man Ray’s avant-garde klassieker ‘Retour a la Raison’ en indrukwekkende achtbaanshots. Het beste element van deze film is sowieso het camerawerk, met talloze krankzinnige bewegingen en trucs die technisch vaak behoorlijk gecompliceerd zijn, wat echt niet de eerste de beste knoppendrukker kan. Maar als je bedenkt dat mensen als László Kovács (oa. ‘Easy Rider’) en Vilmos Zsigmond (oa. ‘Close Encounters of the Third Kind’, ‘Deliverance’ en allerlei Robert Altman films) hier achter de camera hebben gestaan, wordt de technische virtuositeit in deze lowbudget flick ineens verklaard. Het audiocommentaar van de immer scherpe en ironische Joe Bob Briggs is zeer vermakelijk en inzichtelijk en maakt de film helemaal draaglijk. Misschien niet de film die ik verwacht had, maar terecht een cultklassieker.