Non si sevizia un paperino ****

Regie: Lucio Fulci (1972)

Deze giallo van Fulci is inderdaad een heel stuk anders dan de andere films die ik van hem gezien heb maar gelukkig ook een van zijn beste. (Vrijwel) geen overdadige gore in deze film, maar dat het toch duidelijk een Fulci film is, was voor mij te zien aan de vele subjectieve point of view shots die de regisseur leek te prefereren en het feit dat de film soms behoorlijk gruwelijk is, hoewel hier dus meer gesuggereerd dan echt getoond, is uiteraard typisch Fulci – slechts weinig regisseurs komen op de proppen met kindertjes die vermoord worden en het geheel kwam soms op mij over als een gestoorde variant van Fritz Lang’s ‘M’. Hij bezat ook de zeldzame kwaliteit om momenten te creëren die je echt naar de strot grijpen, momenten die je echt lang bijblijven en de lang opgerekte sequentie waarin de vrouw met een ketting gegeseld wordt, is een van de meest memorabele momenten die ik tot op heden in Fulci gezien heb, waar de muziek overigens niet weinig aan bijdroeg. ‘Don’t Torture a Duckling’ is absoluut een dikke aanrader dus!