IFFR 2007: Johnnie To Special

The Election (2005) ****

Mijn eerste kennismaking met Hong Kong actiespecialist Johnnie To was een zeer aangename. In ‘The Election’ wordt een soortgelijk machtsspelletje/poging tot machtscontrole gespeeld als we eerder zagen in ‘The Godfather’ films of een serie als ‘The Sopranos’ en liefhebbers van deze franchises zullen met ‘The Election’ met hun neus in de boter vallen. Stilistisch spookten steeds twee namen mij door het hoofd: Martin Scorsese (in de constant bewegende camera en kinetische montagestijl) en Sam Fuller (in de energie en vaak extreme camerastandpunten), wat op zich allemaal niet verwonderlijk is aangezien Scorsese uiteraard zelf weer zeer door Fuller beïnvloed is. Daarnaast moet de invloed van eerdere genremeesters als John Woo en Tsui Hark vermoedelijk ook niet uitgevlakt worden. Ik had meermalen grote moeite om te volgen wie nou bij wie hoorde, maar daar leek het ook niet zozeer om te doen, het was een zeer prettig staaltje stijl boven inhoud. Zo lust ik er wel meer.

The Election 2 (2006) ****

Meer kreeg ik ook in dit vervolg, wat min of meer verdergaat waar het eerste deel gebleven was. Ik vond deze film stilistisch gezien iets minder interessant, wat vlakker, maar daar staat tegenover dat het inhoudelijk meer diepgang leek te hebben. Nog steeds is het allemaal flitsend en worden soms de gruwelen gepresenteerd alsof het kunstwerken zijn (iets waar ik zelden tot nooit problemen mee heb overigens), maar met enige regelmaat leek To hier te mikken op een soort van heroïsche tragiek die je eerder bij een Sergio Leone zou verwachten en met succes wat mij betreft. Stilistisch minder, maar inhoudelijk beter en daarom in mijn ogen gelijkwaardig aan het eerste deel.

The Mission (1999) ***1/2

Het was duidelijk te zien dat deze To film al wat eerder gemaakt was, want we missen hier nog enigszins de übercoolheid en de echte visuele dynamiek van de twee ‘Election’ films, maar dat wil niet zeggen dat hier niets te genieten valt, integendeel. De humor is hier (net als in de andere films) volop aanwezig, wat echter niet kan verhullen dat de film in essentie plotloos is en aanvoelt als een generale repetitie voor het latere, nog betere werk. De kaasachtige synthesizermuziek helpt het geheel ook niet verder. Toch is de film als voortdenderend actievehikel nog meer dan uitstekend te pruimen.