Caged Heat ***1/2

Regie: Jonathan Demme (1974)

Net zoals velen kreeg ook Jonathan Demme (die knakker van ‘Silence of the Lambs’) van B-film magnaat Roger Corman de kans om zijn eerste stapjes op het gebied van regisseren te zetten en het resultaat is deze kunstzinnige WIP flick. Uiteraard loopt de film over van seksualiteit, niet vreemd voor het genre natuurlijk en hoewel het geen ‘Sadomania’ is gaan de gewillige dames vaak uit de kleertjes. Barbara Steele is met haar briljante bril en lelijke maar onvergetelijke smoelwerk zeker een van de meest memorabele kwaadaardige bewaaksters die in dit soort films steevast een rol spelen. De film is redelijk bizar te noemen waarbij enkele droomsequenties een echo van een uitzinnige Fellini in zich dragen. Of het zo bedoeld was weet ik niet, maar ik vond de film nogal humoristisch met soms heerlijk slecht acteerwerk en vreemde momenten. Een van de hoogtepunten hierin was een scène waarin een griet zich grote moeite getroost om eten te stelen voor een vriendin die in de isoleercel zit en dat eten naar beneden moet gooien, daarbij niet beseffende dat een rauw ei een val van zo’n hoogte niet aankan (en daarbij, wat moet iemand in een cel met een rauw ei?). Overigens wordt bij een tweede poging een onschuldig oud vrouwtje zonder enige scrupules over de kling gejaagd wordt, waarbij haar kunstgebit naar buiten vliegt – Demme nam het in deze film niet zo nauw met ‘goede smaak’. Het geheel voelde ook nog eens behoorlijk experimenteel aan, een gevoel wat versterkt werd door de avant-garde soundtrack van John Cale –enkel voor zijn muziek is de film al de moeite waard, zeker omdat het zoveel gebruikt wordt in de film. Nu heb ik nog niet zoveel Women in Prison films gezien, maar dit is zeker wel een van de betere die ik ken.