Ercole al centro della terra ***1/2

Regie: Mario Bava (1961)

Ik had nog nooit zo’n Italiaanse ‘zwaard & sandalen’ film gezien dus waar beter te beginnen dan bij genremaestro Mario Bava himself? En verdomd, als ze allemaal zo leuk zijn lust ik er wel pap van! Ik vrees dat dit echter een uitzondering is, want het verhaal is natuurlijk volledig debiel, de speciale effecten lekker knullig , de humor erg flauw en het geheel deed me soms denken aan die films die je regelmatig op dinsdagmiddag op TV ziet met die debiele kleerkast Lou Ferrigno. Deze is gelukkig een heel stuk beter dan die films, want zoals te verwachten was, tilde Bava het geheel naar een hoger plan met zijn prachtige beelden en zijn schildersoog. Net als in zijn intrigerende science fiction film ‘Terrore Nello Spazio’ gebruikt Bava ook hier hoofdzakelijk de primaire kleuren rood, blauw en groen en nu ga ik me afvragen of Bava dat niet in al zijn films doet. Hoe het ook zij, de kleuren spatten van de beeldbuis (zeker dankzij de geweldige beeldkwaliteit van het altijd hoogst betrouwbare Fantoma) en de decors, belichting en composities zijn een waar lust voor het oog en vormen veruit het sterkste punt van deze film. Als kers op de taart is er ook een wel heel erg jong uitziende Christopher Lee (in de Hammer films uit deze tijd ziet hij er volgens mij altijd wat ouder uit), jammer natuurlijk dat je die kenmerkende stem kwijtraakt door die Italiaanse postsynchronisatie, maar goed je kunt niet alles hebben. Ik heb me uitstekend vermaakt met dit filmpje, een prachtig voorbeeld van hoe een waarlijk goed regisseur een verder simpele genrefilm echt interessant kan maken, naar verluid met de meest minimale middelen voorstelbaar. En het schijnt zo te zijn dat een zekere 14-jarige Arnold Schwarzenegger bijzonder geïnspireerd raakte door deze film en… de politiek in ging. Of wacht, dat was later pas…eerst deed hij nog wat anders…