Zivot Je Cudo ***1/2

Regie: Emir Kusturica (2004)

Het was alweer meer dan twee jaar geleden dat ik voor het laatst een film gezien had van Emir Kusturica, de internationaal gelauwerde regisseur van films als ‘Arizona Dream’, ‘Black Cat White Cat’ en (mijn persoonlijke favoriet) ‘Underground’. ‘Life is a Miracle’ voelde dan ook als een terugkeer van een oude bekende. Hier zijn alle bekende Kusturica elementen weer aanwezig: een uiterst levensvreudigde filmwereld die bevolkt wordt door hoogst excentrieke karakters die bizarre situaties meemaken en waarin dieren en muziek een centrale rol innemen. Middels zijn direct herkenbare, chaotische, mise-en-scène waarin werkelijk alles en iedereen door elkaar heen loopt en voor orde of regelmaat geen enkele plaats is, ontvouwen Kusturica’s surrealistische en knotsgekke liefdesverhalen zich op een kluchtachtige manier en het beste referentiepunt zou nog Federico Fellini op zijn meest extravagant zijn. Het was ook diezelfde Fellini die ooit zei: ‘iedere regisseur maakt slechts één film en die film maakt hij iedere keer opnieuw’. Kusturica lijkt dit adagio echter wel heel letterlijk te nemen en daar ligt ook mijn grootste probleem met ‘Life is a Miracle’: werkelijk ieder ingrediënt of iedere situatie heb je al eens eerder gezien in zijn films en alles voelt een beetje aan als een opgewarmde tweedehands maaltijd. Natuurlijk is het allemaal weer erg vermakelijk om te zien, spat de leefdesvreugde weer van het doek en was de warme, gloedvolle, cinematografie prettig om naar te kijken, maar als regisseur en scenarist lijkt Kusturica volledig stil te staan in zijn ontwikkeling en hij leunt hier enkel op zijn reputatie. Dat zijn talent te groot is om zelfs in herhalingsmodus een slechte film op te leveren is veelzeggend, maar ik zou het jammer vinden als iemand als Kusturica op deze manier zou blijven hangen en zichzelf eindeloos zou gaan herhalen.

Voetbalvandalisme krijgt in de handen van Kusturica een wel heel bijzondere invulling overigens...