Cannibal Holocaust ***1/2

Regie: Ruggero Deodato (1980)

Eindelijk heb ik deze beruchte film dan toch maar gekeken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de film met enige onzekerheid in de speler schoof, niet wetende wat ik precies moest verwachten, maar voorbereid op het ergste. En dat viel allemaal reuze mee, want ik vond deze film helemaal niet zo expliciet als zijn reputatie wil doen geloven. Goed, echte dierenliefhebbers zullen niet echt vrolijk worden van de scènes waarin dieren daadwerkelijk worden afgeslacht, maar daar kan ik eerlijk gezegd niet zo mee zitten. Maar verder vond ik het allemaal reuze meevallen (of tegen). Maar ondanks dat de film vele malen minder ‘ernstig’ was als ik verwacht had, was dit gewoon een heel bijzondere filmervaring. Er kan veel gezegd worden over het feit dat regisseur Ruggero Deodato nog assistent is geweest van opperneorealist Roberto Rossellini, want er zit meer dan een vleugje cinema verité aan deze film gezien een groot deel gepresenteerd wordt als een documentaire (waarmee het natuurlijk 20 jaar eerder was dan ‘Blair Witch Project’). Vooral die stukken waren heerlijk bewerkt en echt geschoten als docu, wat enkele mooie effecten opleverde. Daarnaast vond ik de muziek welhaast perfect bij de beelden passen, met een mooie mengeling van typisch Italiaanse synth horrormuziek en een magistraal orkestraal thema. En natuurlijk roept de film enkele prachtige vraagstukken op waar kunst eindigt en exploitatie begint en hoever je kunt en mag gaan in film. En het houdt de kijker een mooie spiegel voor, want iedereen die een mening heeft over deze film, moet hem gezien hebben, waardoor iedereen automatisch ‘medeplichtig’ wordt aan het kijken van 'deze ziekelijke rommel. Een wat andere film dan verwacht, maar zeker geen slechte.