The Band Wagon *****

Regie: Vincente Minnelli (1953)

Er bestaat zo’n heerlijk cliché: zoals ze ze vroeger maakten, maken ze ze niet meer. Dat is doorgaans dikke onzin natuurlijk, behalve in het geval van MGM musicals. Want die maken ze nu helaas niet meer en er is zo af en toe niets mooiers dan een vintage MGM musical te kijken. Zeker een Vincente Minnelli musical. ‘The Band Wagon’ was de laatste van de echt klassieke Minnelli musicals die ik nog zien moet en ik heb eigenlijk geen idee waarom ik zo lang gewacht heb met het kijken van deze film. Het is namelijk zijn allerbeste! Woorden schieten tekort bij het omschrijven van deze perfecte film, want werkelijk alles klopt aan deze film: de musical nummers (met dat film noir musical nummer aan het eind als absolute uitsmijter) zijn verfrissend als altijd, de acteurs (onder aanvoering van een heerlijke Fred Astaire) heerlijk om naar te kijken en het verhaal goed doortimmerd. En zoals altijd is er natuurlijk de visuele stijl van Minnelli, met zijn uitbundige kleurrijke decors en die immer bewegende camera, met heerlijke kraan- en dollyshots. De film is van alle Minnelli musicals die ik tot nu toe gezien heb ook veruit de meest zelfbewuste, bijna in postmodernistische mate zelfs. Deze uitzinnig mooie film is even mooi als het leven zelf en doet niets, maar dan ook niets onder voor wat ik altijd de ultieme MGM musical beschouwde: ‘Singin’ in the Rain’. Sterker nog, ik denk dat ik deze film zelfs beter kan gaan vinden, maar dat zal de tijd moeten uitwijzen. Ik weet in ieder geval wel dat ik dit perfecte escapisme nog heel vaak zal bekijken in mijn leven.