Magnificent Obsession (Douglas Sirk, 1954) ****1/2

Ik zit al het hele jaar te wachten op een Masters of Cinema blu-ray van Sirk in het kader van hun deal met Universal, maar om onduidelijke reden is dat nog steeds niet gebeurd. De Italianen moeten het wachten ook beu geweest zijn, aangezien daar ineens 'Magnificent Obsession' in hi-def verschenen is, zonder ook maar enige fanfare. Dan is het altijd nog maar afwachten wat de kwaliteit is natuurlijk, sowieso omdat ik niet zo thuis ben in de Italiaanse blu-ray markt en omdat zelfs titels die Universal uitleent aan andere labels vaak net zo slecht zijn als de rommel die ze vaak zelf uitbrengen (je hoeft niet verder te kijken dan de afschuwelijke transfers van Koch's 'The Last Sunset' of MoC's 'Rumble Fish' ). Maar 'Magnificent Obsession' blijkt niets minder dan een verademing te zijn! De filmkorrel lijkt volledig intakt te zijn, kleuren zijn ontzettend robuust en de grootste verrassing is dat alles vrijwel volledig edge enhancement vrij is. De gebruikte print is in uitstekende conditie en afgezien van een paar scene overgangen en hier en daar een ontzettend wazig shot ziet het er fantastisch uit en krijgt Sirk's virtuose visuele stijl al ruimte om te floreren. Sirk is bij uitstek een regisseur die vreselijk veel baat heeft bij een hoge definitie, niet alleen vanwege zijn kleurgebruik, maar ook vanwege de prominente plaats die decor en objecten innemen en doordat nu alles veel beter gedefinieerd is komt dat ook veel beter tot zijn recht - al die bloemen bijvoorbeeld in de ziekenhuis sequenties kun je op de DVD zien, maar op de BD 'voelen'. Het zijn overigens vooral de donkere scenes die nu het best tot hun recht komen - zo ongeveer de gehele Zwitserland episode is nu oogstrelend om te zien.

Ondanks dat 'Magnificent Obsession' nooit mijn favoriete Sirk geweest is, is dit de vierde keer dat ik de film gekocht heb; eerst de Australische DVD, toen de Franse en uiteindelijk kwam ie ook mee in die Engelse box en nu dus de blu-ray. Het is een van de meest omstreden films qua beeldverhouding, omdat vrijwel iedere release (inclusief de Criterion) in het 2:1 formaat is, terwijl alleen de Franse Carlotta in 1.37 is en veel puristen claimen dat deze laatste de meest correcte is. Ik was dan ook zeer verbaasd dat op Amazon.it 4:3 als beeldformaat genoemd werd, maar toen ik op de hoes keek bleek er ineens 1.85 te staan, terwijl in werkelijkheid het gewoon weer 2:1 is, zoals de meeste releases. Na afloop heb ik mijn Franse 4:3 DVD er nog eens ingedaan en hoewel het voor een DVD verre van een slechte transfer is, is het verschil in beeldkwaliteit echt als dag en nacht, zeker als je ze direct na elkaar kijkt - op de DVD is alle sfeer er volledig uitgeslagen in vergelijking met de BD en grenst het aan het onkijkbare. Maar om terug te keren naar het AR, het meest gehoorde argument voor 4:3 is dat mensen als Sirk hun hele leven lang gewend waren om in verticale composities te denken dankzij de verticale vorm van Academy Ratio en dat dit dus iets geheel anders is dan de horizontale lijnen van breedbeeld. Je ziet bij Sirk bijvoorbeeld dat hij pas vanaf 'The Tarnished Angels' in 1957 echt in breedbeeld composities begon te denken met al die horizontale vliegtuig vleugels en wat mij betreft ziet 'Magnificent Obsession' er dan ook beter uit in 1.37. Kijk bijvoorbeeld eens naar dat shot vlak voordat Jane Wyman haar ongeluk kijkt en Sirk haar en Hudson precies tussen twee lange bomen gefilmd heeft; ik kan me niet voorstellen dat Sirk uitgerekend deze compositie kiest die volledig gedomineerd wordt door verticale lijnen (hij had dit shot op iedere mogelijke manier kunnen filmen) om dit vervolgens teniet te doen met horizontaal breedbeeld. Of het moment waarop Wyman de bloempot van het balkon afstoot: als je dit in 1.37 ziet, is er boven haar hoofd heel duidelijk een ziekelijk oranje belichting zichtbaar die rechtstreeks commentaar levert op haar emotionele toestand, terwijl deze belichting er in 2:1 vrijwel volledig vanaf gesneden wordt en je dus een moment minder hebt waarop Sirk zoals zo vaak belichting gebruikt om een narratief of thematisch punt te maken (mijn favoriete is helemaal op het einde als het gezicht van Wyman volledig belicht is, terwijl Hudson vrijwel compleet in schaduwen te zien is). Hoe het ook zij, dit is een klein minpuntje wat in het niet valt dankzij de werkelijk spectaculaire beeldkwaliteit en mag feitelijk geen reden zijn om deze release niet aan te schaffen. Zul je natuurlijk net zien dat volgende maand MoC een release aankondigt met zowel de 1.37:1 als 2:1 verhouding a la 'Touch of Evil' en de John Stahl versie als HD extra, maar vooruit. De Sirkiaanse blu-ray dromen zijn in ieder geval begonnen, dat er maar snel nog vele mogen volgen!