The Deadly Mantis ****1/2

Regie: Nathan Juran (1958)

De vorige twee films uit die Universal Sci-fi classics box waren nog redelijk ingetogen, maar dit was een schoolvoorbeeld van een hysterische sci-fi waarvan ik nog steeds niet weet of alles nu serieus bedoeld was of niet. Dat maakt echter niets uit, want het is smikkelen en smullen geblazen. Het verhaal is typisch: een uit de kluiten gewassen sprinkhaan komt de boel op stelten zetten, een hele serie wetenschappers is in een paar dagen met de meest geavanceerde apparatuur niet in staat om te achterhalen wat voor beest het is, waarna onze koene held (die van de zijkant akelig veel leek op Richard Gere) met enkel behulp van een loep binnen een paar minuten het raadsel ontrafeld heeft. Geholpen door zijn lieftallige assistente (die akelig veel leek op Jane Wyman) die verder geen enkele functie heeft als het vullen van het scherm met vrouwelijk schoon probeert hij de wereld te redden. Gevuld met de meest ongeloofwaardige situaties, de meest ridicule dialogen, merkwaardige gezichtsuitdrukkingen, een volstrekt overbodig en ongeloofwaardig liefdesplotje wat niet meer dan twee scènes besloeg en bovendien voor meer dan een kwart bestaande uit stock footage is dit campy troep die het beste werk van Ed Wood rivaliseert.