I Shot Jesse James ***1/2

Regie: Samuel Fuller (1949)

Sam Fuller is zo’n regisseur waarvan ik meteen wist dat het een held van me zou worden, vooral omdat hij vaak puur visuele cinema maakt en vrijwel altijd werkzaam was in het Termite Art territorium, waarmee hij volledig in lijn is met mijn ideeën omtrent wat briljante cinema inhoudt. Toch heb ik nog frustrerend weinig van zijn films gezien en ik heb dan ook drie rondjes van vreugde in mijn kamer gedanst toen ik hoorde dat Eclipse zijn eerste drie films voor het eerst op DVD zou uitbrengen, omdat ik deze al enkele jaren wilde zien. ‘I Shot Jesse James’ is min of meer wat ik er van tevoren van verwacht had: een interessante debuutfilm, niets meer en maar zeker ook niets minder. Wat het meest opvalt wellicht is het ongewoon hoge aantal close-ups, waardoor sommige mensen de link hebben gelegd met Dreyer’s meesterwerk ‘La Passion de Jeanne D’Arc’ hoewel hier de gelijkenissen ook weer direct ophouden, maar net als Dreyer gebruikt ook Fuller close-ups om intense emoties te benadrukken. Emotie is uiteraard een van de sleutelwoorden in Fuller’s oeuvre – het filmdoek vormde voor hem een slagveld en zijn films worden niet voor niets vaak geduid met de term ‘emotion pictures’. Ik moet zeggen dat ik de film nog relatief tam vond voor Fuller begrippen: het is zeker een stukje anders dan de gemiddelde Amerikaanse film uit deze periode, maar een uitzinnige openingssequentie zoals in ‘The Naked Kiss’, waarin een vrouw met een naaldhak op de camera in loopt te slaan, is hier nog niet direct te vinden – pas later zou Fuller dergelijke echt directe en confronterende cinema durven maken. Ik vraag me af in hoeverre de reguliere filmkijker iets van waarde zal zien in ‘I Shot Jesse James’, maar ik vond het een veelbelovend begin en zie reeds uit naar de andere twee films uit de box.