Flags of our Fathers ***1/2

Regie: Clint Eastwood (2006)

Ik ben blij dat ik alsnog de mogelijkheid kreeg om deze tegenhanger van Letters from Iwo Jima in de bioscoop te zien, omdat deze films zich toch wel enigszins verhouden als yin tot yang. En net als die andere film is dit ook een puike film zonder tot echt grote hoogten te stijgen, waarbij ik ‘Letters’ toch nog beduidend sterker vond. Het was even zeer prettig om tussen alle hedendaagse visuele montage bombardementen de rustige en heldere stijl van Eastwood te mogen aanschouwen, die nog de tijd durft te nemen om zijn verhaal te vertellen en dat doet middels een bijzonder klassieke stijl waarin niet op ieder moment gemonteerd dient te worden. De eerste helft vond ik aanzienlijk sterker dan de tweede, waarin de film toch redelijk als een plumpudding inzakt en zich een weg naar het einde toe zeurt, waarbij helaas duidelijk merkbaar is dat ‘Crash’ scenarist Paul Haggis aan het werk geweest is en de parallellen met die film nogal zichtbaar worden. Neemt niet weg dat de eerste helft erg de moeite waard is en zeker als je ‘Flags of our Fathers’ en ‘Letters from Iwo Jima’ naast elkaar legt mag gerust gesproken worden van een bijzondere filmervaring.