Man cheng jin dai huang jin jia ****

Regie: Zhang Yimou (2006)

Met zijn laatste film ‘Curse of the Golden Flower’ keerde Zhang Yimou wat terug naar de intieme karakterstudies waarmee hij begin jaren ’90 furore gemaakt had, maar lange tijd had ik geen idee wat ik met de film aanmoest. Ik vond het hoofdzakelijk saai en wist niet goed wat Zhang hier nu mee wilde. Toch duwden de uitzinnig kleurige decors en aankleding me steeds richting een camp lezing van de film, maar ik was er niet zeker van – tot dat laatste half uur want toen wist ik het zeker: dit is fantastisch! Na het ingetogen begin komt de wuxia uit ‘Hero’ en ‘House of Flying Daggers’ weer om de hoek kijken, maar op nogal ongewoonlijke wijze als je het mij vraagt. De film gaat namelijk in ware Paul Verhoeven modus en duwt alle emoties tot een hysterisch hoogtepunt en daar nog ver over heen. Het melodramatische verhaaltje krijgt de proporties van een Griekse tragedie en de vechtscènes waren zo briljant overdreven dat ik het las als een parodie op de CGI massaspektakels van toestanden als de ‘Lord of the Rings’ franchise. En dat alles nog steeds gepresenteerd in die uitzinnige en overdadige visuele kitschstijl. Alsof Verhoeven een onzalige samenwerking met de Kuchar Brothers was aangegaan, zo voelde het. De vader die zijn zoontje tot pulp slaat (grotendeels buiten beeld weliswaar, maar toch), de pathetische muziek, de ridicule slowmotions, de vechtersbazen die door de grasmaaier worden gehaald, het rent de goede smaak volledig voorbij. En goede smaak is nu juist zo’n beetje hét kenmerk van Zhang, dus het overdadige effect moet welhaast intentioneel zijn. Als je het serieus neemt kom je volgens mij van een koude kermis thuis, maar als je het als kitscherige campparodie bekijkt kun je er een enorme berg lol aan beleven. Ik heb me kapot gelachen in ieder geval!