Challenge of the Tiger ***1/2

Regie: Bruce Le (1989)

Dit is een heuse Brucesploitation film, een ‘genre’ waarin de onsterfelijke Bruce Lee weer tot leven komt. Regisseur en hoofdrolspeler Bruce Le (tja…) weet ons op een briljant onzinnige anderhalf uur te trakteren. Het verhaal is werkelijk totaal niet te volgen. Scènes lijken zich in een volstrekt willekeurige volgorde op te volgen, alsof je naar een William Burroughs cut-up film zit te kijken of met een ‘Exquisite Corpse’ verhaal van doen hebt. De Engelse nasynchronisatie brengt zoals altijd een extra dimensie naar de film. Hoogtepunten zijn onder meer:

-een in slowmotion gefilmde topless tennisscène waarin de jetsers van de grietjes smakelijk in de lucht wapperen.
-de sidekick van Le die een soort van Nico Zwinkels is met een Tom Selleck snor. Hij lijkt niet alleen op Nico, maar net als de klusjesman kan ook hij zijn handen maar niet van de vrouwen afhouden.
- de grote baas die zijn triomfantalisme botviert door een Hitlergroet te brengen.
- een kleerkast die zijn tieten kan bewegen.
- Bruce Le die zich op zijn maatje Nico werpt om hem te beschermen tegen een brommer die hem dreigt te overrijden, zelf overreden wordt en daar op geen enkele wijze last van lijkt te hebben.
- een van de booswichten is een soort van ‘Roger Waters tijdens de ‘80s’-lookalike, compleet met kenmerkende zonnebril. De man moet het dragen van deze trendsettende accessoire echter wel met de dood bekopen (dat de gelijkenis overigens geen toeval meer kan zijn, bevestigt het feit dat er tegen het einde van de film op een muur ‘Pink Floyd’ gekrast staat).