The Harder They Come ****

Regie: Perry Henzell (1973)

Een van de mooiste eigenschappen van film is dat het je kan transporteren naar een periode of plaats van ver voor je tijd, opdat je in contact komt met normen en waarden en de zeitgeist van een bepaald moment in de geschiedenis. Rond dezelfde tijd als dat in Amerika de blaxploitation opkwam, kwam Jamaica met deze film, ‘The Harder They Come’. In plaats van de soul en funk van de blax, kwam deze film dus met reggae en ska en het was deze film die de muziekstroming op de internationale kaart zette. Normaal gesproken ben ik niet zo weg van reggae, maar als je het dan zo in de context ziet dan krijgt het toch ineens een hele andere betekenis (een beetje hetzelfde als met bv. country muziek waar ik vaak uitslag van krijg totdat ik de taveernes, hoeden en paarden zie). De soundtrack is (net zoals bij de blax) een zeer belangrijke factor en het moet gezegd dat dit een fenomenale soundtrack is. De songs zijn hoogst memorabel en zijn allemaal geschreven door Jimmy Cliff die hiermee een ster zou worden, zeker omdat hij ook de hoofdrol vertolkt. Daarnaast bevat de film die voor de tijd typische flitsende manier van filmen en monteren, nog net geen jump-cuts maar verder wel alle typische Nouvelle Vague vernieuwingen. Het verhaal had wellicht wat compacter gekund, maar het relaxte en meanderende past juist wel weer erg bij dit soort films. Al met al is dit een terechte, swingende klassieker binnen de counter-culture cinema die nog immer aangenaam is om naar te kijken.