The Quay Brothers - The Short Films 1979-2003
In Absentia (2000) *****
Ik zag deze 20 minuten durende film voor de eerste keer alweer enkele jaren geleden. Het was ergens ’s nachts bij een of ander VPRO programma en ik viel midden in de film en was meteen helemaal verkocht. Ik wist te achterhalen dat de muziek van de briljante componist Karl-Heinz Stockhausen was (het stuk ‘Zwei Paare’ om precies te zijn), voor mij op dat moment zeker geen onbekende omdat ik al behoorlijk veel van zijn werk gehoord had. De beelden bleken gemaakt door de broers Stephen en Timothy Quay, op dat moment grote onbekenden voor mij, maar dankzij deze film was ik zo geïtrigeerd geraakt dat ik hun oeuvre nu grotendeels gezien heb. Deze film kon ik echter nimmer meer zien, simpelweg omdat ie nog nooit op DVD uitgegeven was, maar nu dankzij die glorieuze dubbel DVD van BFI dus wel. En ik voelde weer exact datzelfde gevoel als toen ik hem voor het eerst zag. Het is een gevoel dat ik niet eens goed kan omschrijven, een gevoel dat enkel opgeroepen kan worden door de grootste kunstwerken: een abstracte film van Stan Brakhage, een dansvoorstelling van Nederlands Dans Theater of een concert van John Zorn. Het is een gevoel van een verhoogde esthetische ervaring, een intense waardering voor de vertoonde creativiteit, een soort van out of body experience, een compleet vergeten waar je bent en een volledig opgaan in het kunstwerk. ‘In Absentia’ omschrijven is bijna onmogelijk, onwenselijk ook. Natuurlijk bevat het geen dialogen of zelfs maar een eenduidig verhaal. Het is visuele poëzie, een impressie, een perfect huwelijk van beeld en geluid. Want hoewel zowel de muziek van Stockhausen als de beelden van de Quays van zichzelf al bloedmooi zijn, is het vooral de symbiose van beiden die het maakt tot wat het is: een bloedmooi en prachtig stukje visuele muziek.
The Phantom Museum (2003) ***
Na de overweldigende ervaring van ‘In Absentia’ kon deze 12 minuten durende film eigenlijk enkel tegenvallen, maar er is nog meer dan voldoende te genieten. Een mooie combinatie van live action en de Quay’s gepatenteerde poppenanimatie en een typisch geval van sfeer boven logica, van beelden boven verhaal.
Ik heb van de BFI DVD nu slechts twee films gezien, maar aangezien ik het grootste gedeelte al ken van de Kino DVD kan ik deze DVD van harte aanbevelen, want dit is de perfecte introductie in de unieke en hoogst creatieve wereld van de Quay Brothers, zeker nu die Kino DVD OOP is.
Labels: avant-garde, Quay Brothers
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home